We hadden elf kippen achterin op ons land wonen. Sidonia, die het weigert tussen de anderen te leven en volledig haar eigen gang gaat, heeft de rest van het land tot haar beschikking. ’s Ochtends staat ze te kakelen voor de deur, want dan is het tijd voor haar zaden-ontbijt. Ze heeft inmiddels wel wat van de broccoli-plantjes opgegeten in de groentetuin, maar goed, we zien het door de vingers.

Ze is werkelijk een grappig kipje. Als het haar niet zint, begint ze te klagen met haar jammerende gekakel. Of als ze zin heeft in een onderonsje met Kokki de haan laat ze dat met gekwelde kakel-geluiden horen en zorgt ze ervoor dat ze bij hem in de buurt komt of hij bij haar (meestal het laatste). Sidonia weet dus goed haar behoeften uit te drukken. Meestal krijgt ze ook haar zin. Eigenlijk is het een door- en door verwend kipje dat met haar mooie glanzende grijze veren en slanke lijfje iedereen om haar nageltje windt.  

We hadden er dus elf achterin. Een grote haan, Kokki, en zeven hennen (de oudste Sammie en de jongere hennen: Heidi, Keisha en Mutaya ofwel de Sugababes en Anita, June en Ruth, ook wel de Pointer Sisters genoemd) zijn er nu nog over. Het is rustiger nu met alleen de dames. Er is geen gevecht over het eten ’s ochtends en de jongere hennen leggen eindelijk hun eieren. Hun stress is weg. We merkten dat de drie jonge hanen voor veel onrust zorgden, de hennen werden om de haverklap besprongen door de hanen en daar hadden ze onder te lijden. Dat wisten we omdat ze geen enkel ei legden en dat is doorgaans een teken van stress bij de beestjes. We hadden daar moeite mee, vooral Dorus vond dat het niet meer zo ging. Soms kwam bijvoorbeeld Anita nog maar net uit de boom in de ochtend en ze werd al gelijk besprongen door één van de drie hanen. 

Verspreid over een aantal dagen zijn de drie jonge hanen allemaal omgebracht. Dorus deed het steeds ’s ochtends terwijl ik nog sliep en van niets wist. Hij vond het verschrikkelijk om ze te doden. En inderdaad daar denk je dus totaal niet aan als je kippen wilt houden en ze soms de gelegenheid geeft hun eieren uit te laten broeden. De mannetjes zorgen op een gegeven moment voor trouble. Standaard. Ze gaan vechten met elkaar en geloof me, dat gaat er keihard aan toe. Nu was dat nog niet het geval, maar Kokki had eens een broer, Peppi, die de dominante was. Ze vochten elkaar de tent uit, totdat Kokki accepteerde dat hij de mindere was en toen was het weer rustig tussen de twee gebroeders. Zo’n gevecht tussen twee hanen is weerzinwekkend om te zien. Tot bloedens toe gaan ze elkaar te lijf met hun grote klauwen en houden dat urenlang vol. Het tafereel heeft zich daarna godzijdank nooit meer kunnen herhalen, want op een dag vond ik alleen de veren van Peppi en verder niets. Waarschijnlijk heeft een of ander dier hem te grazen genomen toen hij probeerde de boel te beschermen, zoals een goede haan betaamt. 

Kokki bleef dus als enige haan over en Kokki is eigenlijk een beetje het sukkeltje. Nu de Rat Pack (Sammie Davis Jr. alias Brutaaltje, Frank Sinatra en Dean Martin) is gesneuveld, heerst er vrede. En dat is prettig om te zien. De kipjes zijn relaxed en Kokki heeft geen enkele competitie te vrezen. Rust in de tent dus. Opdringerige haantjes vind je ook in de mensenwereld, en daar kunnen we ze niet zomaar elimineren als ze die van het vrouwelijk geslacht aanranden en verkrachten. 

Ik vind het dapper van Dorus, want ik kan het niet. Ik kan geen dier doden, ook al weet ik dat het niet anders kan. Misschien denk je bij het lezen: waarom de hanen niet weggeven aan iemand die ze graag wil opnemen? Maar er is dus niemand die meerdere hanen wil hebben, omdat het geheid voor problemen zorgt. Ik vind dat iets treurigs hebben. Niemand wil deze dieren, zoals ook sommige mensen ongewild zijn. In ieder geval heeft Kokki nu het rijk alleen met zijn harem. En nu maar in de gaten houden dat er geen nieuwe kipjes bijkomen, want als het haantjes zijn, is er maar één oplossing: in de pan. 

Van de eerste haan is kippensoep gemaakt door de overbuurman, die regelmatig met het bijltje hakt en er nog al eens op losschiet. In de soep zat Brutaaltje en Dorus at samen met twee buurmannen van de soep. Ik niet. Alleen het idee al maakte me onpasselijk. Dat verkrachters kunnen eindigen in een grote pot kokende soep zou in de mensenwereld eigenlijk helemaal niet zo’n gek idee zijn. Misschien houdt het dan eens op met deze gruweldaden naar vrouwen toe. 

Voor de Sugababes en de Pointer Sisters met oma Sammie is het nu in ieder geval eindelijk rust in de tent waarin ze niet constant op hun hoede moeten zijn. En daar is best wat voor te zeggen. 

Con Amor,

Eva 

Sammie, onze eerste kip, inmiddels een beetje het omaatje tussen de jonge dingen