Het zijn hete weken op Mallorca. De hitte is volop losgebarsten.

Ondanks de verlammende warmte hebben we nog het een en ander kunnen doen aan en rondom ons huisje: muren gestuukt, deur geverfd, ons bodemproject (aparte post daarover volgt!).

In de hangmat las ik vanochtend vroeg het boek De wijsheid van de heks van Susan Smit. Haar woorden zijn als rivierstromen, ze nemen je mee, betoveren en geven rust.

Toch na een tijdje kriebelde het en ging ik naar binnen. Er zit van alles in mijn hoofd, en ik moet nodig een artikel schrijven, waarmee ik het afgelopen weekend rondliep in mijn hoofd. Al is het maar, omdat het er dan ‘uit’ is.

Maar eerst dit. Ondanks het berustende effect van de zielvoedende woorden van Susan Smit ben ik eigenlijk best boos. Ja, pissig ben ik. 

Pissig op vleeseters. Ik denk dan aan de hartverscheurende beelden die ik een paar dagen geleden zag van opeengepakte, schuimbekkende, oververhitte varkens op transport naar het slachthuis. De straffeloosheid waarmee dit gebeurt. En de consument die vraagt om het vlees. Woest ben ik. De mensen: de dierenarts, onderzoeksjournalist en dierenrechtenorganisatie, die de bedroevende beelden naar buiten brachten, ben ik dankbaar voor hun werk (en dat heb ik ze laten weten). Ik ben woest op mensen die dierenleed normaal vinden. 

Volgens @VionFoodGroup is deze vrachtwagen met oververhitte varkens gisteren gecontroleerd door @_NVWA. De NVWA ontkent dit nu tegenover @ZEMBLA. Vion is sowieso niet scheutig met feitelijke informatie, ook niet over de uitgeputte varkens vandaag bij hun slachterij in Apeldoorn. pic.twitter.com/xqwbovfs9W

— Ton van der Ham (@TonvanderHam) July 19, 2022

Boos op volksmenners. Die personen, vooral FvD-politici en diverse opiniemakers, die het vuur constant aan het opstoken zijn. Aanleiding nu is bijvoorbeeld de Nederlandse boerenprotesten. Op geen enkele wijze draagt men bij aan een constructief debat en het vinden van compromissen en oplossingen. Sterker nog, zij dwarsbomen het liever. De Amerikaanse cultuuroorlog tussen de conservatieven en de meer liberalen, die uitgevochten wordt op politieke thema’s als klimaat en vrouwenrechten, vindt ook geleidelijk aan in Nederland plaats. Ik ben pissig op die mensen die er veel vreugde aan lijken te beleven crises te ontkennen, van opwarming van de aarde, wereldwijde uitputting van landbouwgrond, tot de mensenrechtencrisis met vluchtelingen.

Pissig op zogenaamde ‘Putinverstehers’. Die mensen die geen oog hebben voor wat deze dictator aanricht en het zelfs goedpraten, omdat die andere (Zelensky, president van Oekraïne) ook niet te vertrouwen zou zijn, of andere excuses die massaal gebruikt worden.

Pissig op die vriendin, althans ik dacht dat ze dat was, die zich – nadat we de afgelopen jaren best veel met elkaar gedeeld en samengewerkt hebben – om onbekende reden van ons heeft verwijderd en ronduit onbeschoft communiceert (als er al sprake is van communicatie). Boos, omdat ik me gebruikt voel. Teleurgesteld, omdat ik dacht dat we vrienden waren. Pissig, om het onfatsoen van haar – en dan met name gericht tegen Dorus.

Pissig op geliefden van geliefden die enge, narcistische trekken hebben, maar toch weer aangehaakt zijn. Verdienen ze die kans echt? Eens een narcist, altijd een narcist? Hoop het toch van harte niet. 

Pissig op ziekte van bepaalde lieve mensen. Boos op het ongeluk dat we soms ook hebben.

Pissig op ongevoelige, tactloze, arrogante lui die zich onaantastbaar wanen.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik vind het wel genoeg zo…

Ik ben namelijk blij met de lieve, geïnteresseerde mensen die er ook zijn.

Die mensen met een hart. Een hart voor anderen, voor dieren, voor natuur. 

Blij met de vrienden die ik kan vertrouwen, die echt durven te zijn. Ik heb in het verleden ook fouten gemaakt in vriendschappen. Missers, die hebben kunnen gebeuren, waarvan ik denk dat ze nu echt niet snel meer een kans krijgen.

Dankbaar voor 10 jaar verloving met de liefste. Dankbaar voor familie die om ons geeft.

Gelukkig met al diegenen die zich uitspreken over onrecht in de wereld, in wat voor vorm ook.

Blij met mooie verhalen, boeken die nagalmen.

Dankbaar voor een gezonde geest en lichaam dat meewerkt.

Gelukkig met ons landje op Mallorca, de poes en de kippen.

Poeh, tijd voor een frisse douche, want het zweet loopt weer over mijn rug.

Zo, wat maakt jou pissig en wat geeft je hoop? Vergeet niet te eindigen met het laatste 😉

Con Amor,

Eva