Het zal wel vaker voorkomen in families en vrienden-groepen. Dat je lijnrecht tegenover je vader of moeder, vriend of vriendin staat op bepaalde politieke onderwerpen zodanig dat het enorm knettert, zelfs op het onaangename af. Vier jaar geleden was corona zo’n onderwerp. Families vielen uit elkaar en jarenlange vriendschappen liepen onherstelbare schade op, omdat we anders dachten over de vaccinatie en de maatregelen die de overheid ons oplegden. We vielen over elkaar heen als nooit tevoren. Zij die de vaccinatie weigerden, werden uitgemaakt voor egoïsten. En degenen die kozen voor de vaccinatie waren makke schapen. Nu lijkt die tijd weer aangebroken of wellicht is ‘ie nooit weggeweest: verdeeldheid tot op het bot. 

De oorlog van Israël tegen Hamas in Gaza is zo’n onderwerp. Sowieso is het Israëlische Palestijnse thema iets wat de gemoederen hoog doet opspelen. Het is een emotioneel onderwerp waar ik in ons deel van de wereld maar weinigen in alle rust en redelijkheid over zie of hoor praten. Israël sowieso is een soort van rode lap waar men momenteel alle diep verborgen frustraties op botviert. Pak er nog wat joden en moslims bij en je hebt de poppen helemaal aan het dansen. Daarom denk ik aan families en vrienden-groepen gedurende de aankomende kerstdagen. Want mocht dit thema door een dierbare aangesneden worden, er zullen er altijd zijn die er anders of zelfs volledig anders over denken dan jij. 

Hetzelfde met Trump, de aankomende Amerikaanse president die staat te popelen om de boel in het ‘land of the free and home of the brave’ over te nemen. Deze man zou net als Netanyahu de kerstsfeer in je knusse huis wel eens nadelig kunnen beïnvloeden. En dan hebben we het niet eens gehad over de Russen die mogelijk komen. Helemaal met de nodige glazen alcohol erbij kan de sfeer zo maar ineens omslaan. Voor je het weet zeg je tegen je Trumpistische oom dat hij altijd al een vrouwonvriendelijke pestkop is geweest. Of tegen je nichtje die opkomt voor de Palestijnse zaak zeg je een beetje te hard dat ze lekker naar Gaza moet gaan om de mensen daar te helpen.

Ik kwam deze column vandaag tegen in Het Parool van schrijver Theodor Holman.

Het is lastig wat hij schrijft. Vast ook herkenbaar voor sommigen.

En toch moet je met elkaar van mening kunnen verschillen. Ook al is het verdomde moeilijk soms als je lijnrecht tegenover elkaar staat op onderwerpen die voor je belangrijk zijn. Ja, het kan soms confronterend zijn om te horen hoe dierbare vrienden of familie-leden tegen bepaalde (politieke) thema’s aankijken, opvattingen waar je je soms echt totaal niet in kunt vinden. En zij zijn misschien ook wel geshockeerd door jouw opvattingen. Teleurstelling is wat er rest. 

Maar is het onderwerp waar je hoogstwaarschijnlijk geen enkele invloed op hebt, het waard om vriendschappen te laten beschadigen, of zelfs te breken? Meestal is het antwoord toch echt: Nee! Want wat winnen we werkelijk als we mensen uitsluiten, zelfs degenen die ooit onze vrienden waren? Het probleem is dat we vaak politieke verschillen reduceren tot goed of fout, terwijl de waarheid meestal veel complexer is. We laten ons beïnvloeden door media, die nogal eens niet de meest betrouwbare zijn (bijvoorbeeld de ‘voor wie de nuance zoekt’ krant NRC). 

Je kunt er ook voor kiezen om het over andere, meer wezenlijke dingen te hebben tijdens het kerstdiner. Over hoe het afgelopen jaar voor je is geweest, obstakels die er waren, dingen die je moeilijk vond, hoogte- en dieptepunten, mooie momenten, verliezen, wensen die je hebt voor jezelf en je familie. Maak er het beste van. Laat je niet verdelen.

Een gezellige kerst, lieve mensen. Vrede op aarde.