Door mannen een ‘bonbon’ en een ‘schande’ genoemd worden. Het gebeurde op één dag, binnen amper een uur. ‘Eres un bombón’, wat zoiets betekent als ‘je bent een bonbon, een schatje’. Hoorde ik het nou goed? ‘Hier heb je je wisselgeld, bombón,’ zei de olijvenman. Ja, ik heb het goed gehoord. 

Moet er een beetje om lachen, deze jonge kerel die mij, al wat jaren ouder dan hij, een bombón noemt. Met een tas vol biologische groenten van de lokale boer en een emmertje Valenciaanse olijven van hem, stap ik weer op mijn fiets richting huis, al gauw een uur fietsen. Maar eerst nog kattenvoer kopen. In de dierenwinkel koop ik ook nog wat hondensnoepjes voor de eenzame hond naast het verlaten huis, waar ik op woensdag sinds zo’n drie jaar wekelijks langsfiets. Perla, dat parel betekent, heet hij, een Cocker Spaniël. Ik sprak eerder een aantal keren met de tante van de eigenaresse van Perla die een paar kilometer verderop in het dorp woont. De tante woont ook vlakbij en geeft elke dag de kippen die bij het verwaarloosde huis horen te eten. Ze zei eens dat de hond één keer per week wordt uitgelaten door haar nicht en dat het hondje verder altijd alleen is. Ik vertelde dat wanneer ik langsfiets altijd stop en Perla wat snoepjes geef. Ze vond dat prima en ik had het idee dat ze het op prijs stelde.

Mishandeling

Je ziet het veel hier, honden die huizen in landelijk Mallorca bewaken, maar waar amper naar omgekeken wordt. Eenzaam en zonder liefde houden ze de wacht. Dit hondje daarentegen houdt geen wacht, maar zit of ligt somber voor zich uit te kijken. Zijn ogen tonen vaak droevig. Altijd als ik kom zie ik weer wat leven in het beestje en hij weet natuurlijk inmiddels dat hij wat lekkers krijgt. Steeds als ik weer verder mijn fietstocht moet voortzetten en hem gedag eigenaressezeg (ik ben zo iemand die tegen elke hond, kat en kip begin te praten), heb ik intens medelijden met dit beestje. Hij zit daar maar. Een bak water en een klein hok waarin hij kan schuilen bij slecht weer, maar dat is het. En zo gaat het al drie, vier jaar. Het is een vorm van dierenmishandeling, geestelijke dierenmishandeling, zoals dat ook van mensen bestaat. 

Een vrouw op een fiets

Enfin, vorige week woensdag fiets ik het pad van Perla op en zie hem al achter het hek staan kwispelen. Ik begin mijn praatje tegen hem en een rode kater die ook bij het huis hoort, komt erbij. De kat is broodmager. Er verschijnt een vrouw uit het huis erachter en komt mij tegemoet. Ik vertel haar dat ik Perla wekelijks wat gezelschap houd en van wat snoepjes voorzie en houd het zakje daarbij omhoog, zodat zij het kan zien. De vrouw is de moeder van de dochter, de eigenaresse van Perla. Ze steekt een heel verhaal af, over waar ze woont in het dorp, de hoge huizenprijzen etc. Ze vraagt waar ik woon en ze praat verder (niet alles wat ze zegt, kan ik goed verstaan, sommigen praten nu eenmaal te snel Spaans voor mij). Alles lijkt prima te zijn. Dan ineens komt er met een vaart een auto de oprit oprijden. Een man en een vrouw stappen uit. Het is de dochter en haar echtgenoot ‘Qué está haciendo?’ ‘Wat bent u aan het doen?’ vraagt de gezette man aan me. Ik vertel het hem en zonder verder naar mijn woorden te luisteren, gaat het volume van zijn stem rap omhoog en staan ze met z’n drieën voor me. ‘Es una vergüenza!’, schreeuwt de man. ‘U bent een schande!’ De dochter met een gelig gebit en een ongezonde bleke huid wijst beschuldigend met haar vinger naar mij. ‘Jij hebt gezegd dat het met mijn hond niet goed gaat!’ Haar man staat dicht voor me en schreeuwt weer dat ik een schande ben, omdat de politie is gekomen om naar Perla te komen kijken. Een vrouw op een fiets is naar de politie gegaan om aan te geven dat het dier verwaarloosd wordt. En die vrouw ben ik. De man blijft schreeuwen: hoe durft u! Het is mijn hond! 

Spaanse maffia

Ik sta perplexed. De vrouw die eerst met mij wat babbelde, houdt nu ineens stijf haar lippen op elkaar. Zij staat pal naast haar dochter. Ik hoef niet op haar steun te rekenen, dat is mij duidelijk. ‘No, No!’  Nee, ik was het niet die naar de politie is gegaan, zeg ik verbijsterd tegen de rood aangelopen man met zijn kale kop die op steeds agressievere toon tegen mij praat. Nog even en ik moet naar de politie om hem! Jammer genoeg werp ik hem dat niet toe, te druk om aan te geven dat ik hier niets mee te maken heb. Dat er meer vrouwen op fietsen zijn. Dat ik het niet geweest ben. Ineens voel ik me de guiri, de buitenlandse die niets begint tegen deze Mallorcaanse familie, vergelijkbaar met maffia die schijt aan iedereen hebben. De guiri die haar neus in andermans zaken steekt en zich met de slecht behandelde Spaanse dieren bemoeit. De guiri die teweegbrengt dat de huizenprijzen de pan uitrijzen en de originele bewoners geen huis meer tegen een normale prijs kunnen vinden. 

Verbaal geweld

Ik voel me geïntimideerd door deze familie, die zegt dat ik met mijn vingers van hun hond moet afblijven. Ik moet geen discussie aangaan met ze. Het heeft geen zin. Al zou ik de juiste woorden wél kunnen vinden. Wegwezen. De man, nog steeds met stemverheffing, zegt dat ik hier nooit meer mag komen. Het is privé terrein. Geen stap mag ik hier nog zetten en hij eist dat ik hem dat NU beloof. Geen discussie aangaan, gaat er door mijn hoofd. Geef maar toe dat je nooit meer bij Perla komt. Woest stap ik op mijn fiets. Y tengaís un feliz día! En heb nog een prettige dag verder!, zeg ik tegen het tuig. Kwaad ben ik op deze mensen, maar ook op mezelf. Ik was te overrompeld om maar een goed woord uit te brengen, om stevig voor mezelf op te komen. Ik baalde dat ik niet de Spaanse grote mond van Irene Montero heb. De extreemlinkse politica en ‘feministe’ die sneller dan het licht praat en iedereen onder tafel ratelt. Zij had die man een lesje geleerd. Zij had die ‘macho’ gezegd een toontje lager te zingen anders zou ze hem aangeven op grond van violencia de género, geweld tegen vrouwen. Want voor Montero is deze intimidatie door een man gelijk aan geweld tegen vrouwen. Het is verbaal geweld tegen een onschuldige vrouw. Het Spaanse beleid tegen femicide en geweld tegen vrouwen dat niet meteen hoeft uit te monden in doodslag en vrouwenmoord, maar begint bij het tegengaan van agressie en intimidatie van vrouwen, wordt door sommige Nederlandse feministen momenteel als voorbeeld gezien. Het zou een waar succes zijn (laatst is er nog een vrouw in Murcia vermoord door haar partner). De fameuze driehoek van geweld tegen vrouwen ofwel ‘de piramide van geweld’ laat de verschillende vormen van agressie en geweld zien. Het gedrag van deze man? Check!

Bang meisje

Ja, ik geef het niet graag toe, maar ik voelde me bedreigd door deze man. Ik dacht werkelijk dat die kerel zo een mep zou uitdelen. Zo agressief was hij. Toch, als het een Nederlandse man was geweest, had ik me lang niet zo uit het veld laten slaan, denk ik. Verbaal kon ik tegen deze Spanjaard niet op. Ik was een bang meisje dat uiteindelijk maakte dat ze wegkwam. En daar baal ik van. De volgende keer zal het anders zijn. Blijf ik  kalm. Irene Montero zal ik niet kunnen evenaren wat betreft haar taalvaardigheid in combinatie met haar rappe en felle beschuldigingen, maar ik wil niet meer bang zijn voor dit soort teringlijers. En ja, het is dierenmishandeling wat hij Perla aandoet. Y lo sabe; en hij weet het! 

Deze macho voelde zich hoogstwaarschijnlijk zwaar beledigd toen de politie kwam informeren naar zijn huisdier. In zijn eer aangetast. Hoe ‘feministisch’ premier Pedro Sanchez Spanje ook probeert neer te zetten binnen Europa, het Spaanse machismo is niet zomaar uit de – vooral wat oudere – Spanjaard te drijven. Kijk hiervoor alleen maar naar de wrede stierengevechten die nog altijd gehouden worden, ook op Mallorca. Es una puta vergüenza!

Con Amor,

Eva

Beeld: Sympathy door Briton Riviere.