Deze twee zuster-eilanden zijn als dag en nacht. Waar het ene zusje de boho-queen en de artistieke, hedonistische, zwevende vrijheidsliefhebber is, niet zelden in een witte Range Rover, is het andere zusje, back to basics, stevig met twee benen op de grond, en doet zich niet beter voor dan ze is; ze durft echt te zijn, neemt niet meer, maar zeker ook niet minder plaats in, is no-nonsense en rijdt in een oude pick-up of op een snelle racefiets.
Afgelopen december, een week voor kerstmis, verhuisden we naar Mallorca. Na bijna zes, zonnige jaren op Ibiza te hebben gewoond, vonden we het tijd voor verandering. We begonnen ons Ibizaanse avontuur bij een ecologische woongemeenschap, waar we ruim twee maanden woonden in een bijzonder ecologisch kalkhuisje van waar we uitkeken over een idyllische vallei met aan de horizon een puntje zee van het geliefde Cala Comte.
Vakantie-gevoel
We besloten dit eco leven te verruilen voor een leven pal aan zee, aan de zuid-west kust van Ibiza. Via een lieve Spaanse vriend konden we een klein appartement huren dat ver uitkeek over de Middellandse Zee. Daar woonden we vijf droom-jaren, dat veel weg had van een eindeloze vakantie, maar na vijf jaar was het wel weer goed en we vertrokken naar waar we begonnen waren. Dorus had de afgelopen jaren kunnen experimenteren met het bouwen van een ‘tiny home gypsy wagon’, dus nu was het tijd om deze woning, gebouwd met bloed, zweet en tranen, van pallets en gerecyclede materialen, te testen.
Narcist
Na een maand wisten we al dat we geen jaren zouden blijven (en dat was zeker geen complete verrassing). Dat lag niet aan de woning, maar aan de man die aan het roer stond van de ecologische woongemeenschap. De man, die vermoedelijk een narcist is, en waardoor het extreem moeilijk was zijn lelijke gedrag te negeren.
Ik kan gerust zeggen dat we, en de voornamelijk fijne mensen die we daar ontmoet hebben, omringd waren met niet al te beste energie zodra hij in de buurt kwam. We trokken elkaar er doorheen, lachten erom hoe bizar het allemaal was en ondanks de woede die ik zo nu en dan voelde als ik merkte hoe deze man – die in eerste instantie charmant kon zijn – neerkeek op vrouwen, inclusief zijn eigen vriendin, had ik deze laatste negen maanden “community life” op Ibiza niet willen missen. Ik ben er flexibeler en meer open door geworden, heb geleerd plantaardig te koken voor grote groepen, mijn zenuwen of het eten wel goed en lekker is, te bedwingen en het heeft mij een inkijkje gegeven in de menselijke psyche.
Popie-jopie
Ibiza, ik mis het wel eens. Wat ik dan mis is het kleinschalige (Mallorca is 6,5 keer zo groot), het hippie-achtige, vrijzinnige en hedonistische. Maar de groepjes, popie jopie, vaak zelfingenomen Nederlanders die op het eiland wonen of als toerist komen, en die je al van veraf hoort, ik ben zo blij dat ik daarvan verlost ben. Ik heb altijd geweten dat er een moment zou komen dat ik daar genoeg van zou krijgen, ook aan de grote stroom (Nederlandse) toeristen die het eiland jaarlijks aandoet en de schadelijke impact die dat op het eiland heeft (water-schaarste, vervuiling van de zee en de natuur).
Waar de Nederlandsers geen genoeg van Ibiza kunnen krijgen, lijkt het hier op Mallorca de Duitsers te zijn, die hier een tweede huis hebben en volop vakantie vieren. Wie had ooit gedacht dat ik momenteel liever Duits hoor dan mijn eigen taal? Toch zijn het vooral de lokale mensen, die op het kneuterige dorpsplein een biertje of wijntje komen drinken op een van de terrasjes, dat niets meer is dan her en der een paar tafels en stoelen. Gisteravond kon je ons hier ook vinden. Er wordt amper Spaans gesproken, het is de lokale taal, het Mallorquin, dat hier de voertaal is. Om nou te zeggen dat het een mooie taal is, nou nee.
Puur Spaans
Waar Ibiza pittoreske is met haar prachtige baaitjes en een vrije, dromerige sfeer ademt, vind ik Mallorca – vooralsnog – rustiek, landelijk en “puur Spaans” aanvoelen. We moeten nog veel ontdekken, vooral de kust en de bergen, dus mijn beeld van Mallorca is weliswaar incompleet.
Maar deze twee zuster-eilanden zijn als dag en nacht. Waar het ene zusje de boho-queen en de artistieke, hedonistische, zwevende vrijheidsliefhebber is, niet zelden in een witte Range Rover, is het andere zusje, back to basics, stevig met twee benen op de grond, en doet zich niet beter voor dan ze is; ze durft echt te zijn, neemt niet meer, maar zeker ook niet minder plaats in, is no-nonsense en rijdt in een oude pick-up of op een snelle racefiets.
Schamel loontje
Nu is het leven op Ibiza echt niet altijd een leven, zoals je vaak op Instagram voorbij ziet komen: glamorous, happy en een en al hippie-vrijheid. Een Spaanse vriendin van me, die in de hotellerie werkt, maakt in het zomerseizoen wel 70 of meer uur per week, tegen een schamel loontje, maar wel met een belachelijke hoge huur elke maand. Want alles is langzamerhand steeds duurder geworden op Ibiza: woningen, horeca, winkels. De hebzucht waait hier rond. In de winter heeft ze het altijd moeilijk, omdat er geen werk is en ze altijd bezig moet blijven van zichzelf. Ze krijgt “paro”, een uitkering in de winter, zoals zo velen werkzaam in het hotelwezen, maar gelukkig is ze er allerminst onder.
Overleven
Een Nederlandse vrouw die ik kende, een yoga-docent, vond de winters eenzaam en stil en ze moest overleven door een gebrek aan financiële middelen. Inmiddels is ze vertrokken van het eiland. Door de hevige gevolgen van Covid-19 kon ze de aanstaande winter op Ibiza niet meer met een gerust hart tegemoet gaan. En zo zijn er nog veel meer verhalen; van mensen die komen en gaan. Want dat zijn er heel wat. Ook mijn dierbare vriendin uit Nederland heeft een tijdje op Ibiza gewoond, maar het was niet wat ze ervan verwachtte en ook de winters waren moeilijk voor haar.
Toen ik op Ibiza werk vond, was het eerste wat mensen aan me vroegen of het werk het hele jaar door was. Dat was het ja, dus ik had blijkbaar geluk. En voor een tijdje werkte dat prima.
Ik las laatst treffende woorden over Ibiza van een Zweedse schrijfster, die ik een keer heb mogen ontmoeten:
“ Ibiza gets so many attributes by its lovers and haters. An island that leaves no one untouched — everyone has an opinion. When I first came here, I fell in love with the feeling of freedom that so many of us feel here. No judgement, just be yourself- vibe. I still love that about Ibiza and I think it’s the most important connection I have to this place.
But there is so much more lurking beneath the surface. So much jealousy, back stabbing, gossiping, money related darkness and of course the whole drug world. The underbelly of the place is massive and should not be brushed under the beautiful surface. This island has always attracted the freaks, the artists, the freedom lovers and the creators. But it’s also hosting a lot of toxic and addicted people, narcissists and psychopaths, money hungry/power hungry people and general darkness.
We cannot be whole if we don’t see the full picture. We cannot be real and authentic by closing our eyes to the truth. There is no light without darkness. “
(@lindamariakarlsson/instagram)
Warme deken
Ik mis Ibiza wel eens. Ik zal altijd van dit Mediterraanse eilandje blijven houden, wat ze ook over haar zeggen. Als ik terugdenk aan onze Ibizaanse jaren, word ik zowat overspoeld door een golf van liefde. Ondanks de teleurstellingen die ik ook heb gekend, voelt ze als een warme deken, die ons weer verwelkomt, zodra we voet aan wal zetten. Zo is het.
Vooral elke keer wanneer vrienden en familie ons trouw bezochten (en we hebben heel wat bezoekjes van ze gehad), leek de tijd zorgeloos te zijn.
Achteraf heb ik me gerealiseerd dat ik in de loop der jaren heel wat mensen heb ontmoet op Ibiza, terwijl we samen echt nog veel socialer hadden kunnen zijn, en ik ook best wat tijd alleen heb doorgebracht. Het zijn geen diepe vriendschappen, maar toch op een bepaalde manier waardevol; en dan vooral de momenten van de “masker-af” gesprekken. Er is veel “lucht” op Ibiza en als je niet uitkijkt, waai je zo weg.
Mallorca is het nu. Het is het aardse dat ik heel sterk voel hier, het boerse, landelijke, rustieke, maar nog steeds Mediterraanse. Het bevalt me. Geen fel witte, blok-achtige huisjes, maar aarde-kleurige, stenen huizen. Zal ik van het no-nonsense, toch wel ingetogen, zusje net zoveel gaan houden?
Yesterday, the first day of December, felt quite unreal to me. Firstly, because it’s the last month of 2019 before another year (and decade!) will start, a year with some big changes ahead, both at an individual and a collective level. Secondly, we have two more weeks left on the island before we move to Mallorca… I have found a small studio to rent on the countryside, very basic, but good to start with. It’s on the land of a Spanish couple with a 4-year-old daughter, a peaceful Golden Retriever and a stunning, grey furry cat with bright eyes that look straight through you. Actually, this studio is meant for one person, although animals (cats) are allowed, so Dorus, Liefje & Luna are all welcome 🙂
Our cats will have so much space to roam around. Just like they have here. The Spanish landlord sounded very friendly on the phone the other day and said the studio is mine. Dear God… it’s getting real now.
Emotional
These new times don’t pass without shedding a tear here and there. I hear some deep music, and voilà, some deep emotions appear to the surface. My last yoga class with Laura, my wonderful and sweet teacher, ended in tears last Friday. Her classes meant so much to me these last couple of years. It gave me some structure, inspiration and helped me improving my health, both mental and physical.
Million dollar baby
The bike rides back home in the darkness after class during “winter”, when the air feels fresh and there’s hardly any car on the road and when there are only the sounds of night birds and barking dogs in the hills and a crescent moon which seems like a dreamy painting in the dark evening sky – bright and full of stars – have been as food for my soul. Those magical Ibiza-moments are totally free. I never have to pay a single cent to enjoy them. Even the poorest you feels like a millionaire.
Last Wednesday evening after class when I just passed the forest, I felt the wind beneath the wings of a rising bird touching my forehead. When I looked up, I caught a glimpse of an owl. Just magic! The next morning I found our new home on Mallorca.
Full circle
It has been a growing experience since our move to our tiny home in the Casita Verde ecological community. Here it will come to an end and so will Casita Verde. It’s full circle; here we began our new life almost six years ago and we will end it here too, to — again — start a new life somewhere else. We won’t go far. We will continue with living our lives sustainably and consciously with respect to our planet, our home, and its inhabitants. We will start building a community and gardens to grow our own food, together with some friends who’ll join us in January. We have found a promising location which is close to our tiny studio.
Stepping stone
As Casita Verde is fully developed, this new location isn’t yet, so this gives many opportunities and ways to grow. Casita Verde certainly has served as a stepping stone to this new adventure. I will carry this place in my heart forever as I find it one of the most unique and beautiful places on Ibiza. This valley with its clean air still feels like a dream, especially on sunny November days which we have had plenty lately.
But I have learned that on the most beautiful places, people behave in a way not to be proud of. Narcissism and sexism live here and that’s damn ugly. Therefore I would be relieved to leave this negative part behind and focus on a new chapter to work on which is authentic, meaningful and full of love.
Con Amor,
Eva
Ibiza, my beautiful home:
“This island needs her sleep to restore only winters can give Her earth, water and air gain clarity and strength No more standing in the dirt Her pure beauty is returning Sometimes we need our winters too.”
For more short poems: @evalunes.poetry on Instagram
Ever looked a stranger straight in the eyes for minutes in a row without escaping?
My wonderful yoga teacher, Laura, suggested to do a free class in open air followed by a picnic on the beach. She invited all her students to come and also friends were welcome. In my enthusiasm I said yes to this marvellous idea. When I arrived at the destination, a coastal cave, we were only with a small, but nice group, some faces I had seen before. “We’re going to do yoga in couples,” Laura said.
Resistance
Immediately resistance arose. I don’t like practicing yoga and sit or stand in uncomfortable positions together with someone else. I looked forward to doing yoga like we always do, especially after a long bike ride in the warm evening. Sun salutations and stuff. Okay, you’re here now, I said to myself and I sat down on my mat. We started with some meditation, sitting across each other, eyes closed. I placed my right hand on my heart and my left palm I placed on her hand which she held on her heart. I peeked with one eye just to see if I did touch her hand at the right spot. We breathed.
Uncomfortable
Then Laura said to open our eyes and to look at the person in front of us and to gaze into that person’s eyes. See the colours of the eyes, look well and see what lives in and beyond those eyes. I started to smile at her, an Argentinian young woman, who was a stranger to me. She smiled back to me, her blue eyes were beautiful. So far I felt okay, but a little while later while we kept looking into each other’s eyes, I began to feel shy and uncomfortable. I looked away for a second, my mouth felt nervous. Still I thought her sparkling eyes were friendly and beautiful. Quickly I watched the other couples. They looked utterly focused, but one couple was also a couple in life. To look your partner in the eyes shouldn’t make uncomfortable or shy, should it, but a complete stranger? So, for them it’s easy, I judged. I stared back into her eyes and she looked into mine. Minutes seemed to take longer than ever. Sometimes I closed my eyes just for a few seconds as it felt quite intense for me. I tried to relax and hoped my eyes weren’t too restless to look into. When Laura said we could leave our positions to embrace each other I finally could escape and I felt released.
This was difficult. I felt so incredibly shy and vulnerable during this intimate eye gazing. We gave each other a hug and finally my resistance for doing yoga together vanished. This ancient tantra practice is meant to open your heart and to be more present. During class we touched each other’s hands, legs, arms, backs in several yoga positions. After the eye gazing, I was fine with that. There was surrender instead of resistance. I thanked her; her name was Lucia.
Group hug
After an hour or so, we did a breathing exercise all together, we sat in a circle, closed our eyes and placed our right hand on the back of the person next to us. When the class came to an end we did a fat group hug, which is always nice. I love group hugs 🙂 The cave started to get darker and I wanted to get on my bike to cycle home, which isn’t close anymore. But I stayed, had a glass of gazpacho that Laura’s husband had made and I realised it was a perfect occasion to practice some Spanish as well. After 5 years on Ibiza I still feel insecure when speaking Spanish in a group. That’s because it doesn’t happen often when I’m in a Spanish speaking company where no English is spoken. It’s the second time that evening I found myself out of my comfort zone. But it’s true what “they” say: that’s the place where things happen.
Let’s go outside, feel the sunshine and breathe the wild air! My 16 favourite quotes on nature which are my reminder of her power and wisdom.
A walk in the forest, a ride with your bicycle through the countryside, a dip in the ocean, the lush garden where you enjoy the late afternoon sunshine after work… these priceless moments give us joy and we need them to survive in a chaotic world. Go outside and when the weather is dark and gloomy, get yourself some plants for in the house. Green plants incite feelings of happiness.
We need time in nature every now and then to charge our levels of happiness, to release stress and to heal of trauma and grief. I’m grateful to live on this small island surrounded by the waves of the Mediterranean Sea where the possibilities to spend time in nature are countless. Strangely, I often find myself behind my laptop, spending too much time there..
So let’s go outside, feel the sunshine and breathe the wild air!
My 16 favourite quotes on nature which are my reminder of her power and wisdom.
The best remedy for those who are afraid, lonely or unhappy is to go outside, somewhere where they can be quiet, alone with the heavens, nature and God. Because only then does one feel that all is as it should be. ~ Anne Frank
Everybody needs beauty as well as bread, places to play in and pray in, where nature may heal and give strength to body and soul. ~ John Muir
Things don’t just happen in this world of arising and passing away. We don’t live in some kind of crazy, accidental universe. Things happen according to certain laws, laws of nature. Laws such as the law of karma, which teaches us that as a certain seed gets planted, so will that fruit be. ~ Sharon Salzberg
Nature doesn’t need people – people need nature; nature would survive the extinction of the human being and go on just fine, but human culture, human beings, cannot survive without nature. ~ Harrison Ford
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty. ~ Albert Einstein
Wolves and women are relational by nature, inquiring, possessed of great endurance and strength. They are deeply intuitive, intensely concerned with their young, their mate and their pack. Yet both have been hounded, harassed and falsely imputed to be devouring and devious, overly aggressive, of less value than those who are their detractors. ~ Clarissa Pinkola Estes
Every particular in nature, a leaf, a drop, a crystal, a moment of time is related to the whole, and partakes of the perfection of the whole. ~ Ralph Waldo Emerson
One of the first conditions of happiness is that the link between Man and Nature shall not be broken. ~ Leo Tolstoy
May your trails be crooked, winding, lonesome, dangerous, leading to the most amazing view. May your mountains rise into and above the clouds. ~ Edward Abbey
Mother Nature is always speaking. She speaks in a language understood within the peaceful mind of the sincere observer. Leopards, cobras, monkeys, rivers and trees; they all served as my teachers when I lived as a wanderer in the Himalayan foothills. ~ Radhanath Swami
All the lessons are in nature. You look at the way rocks are formed – the wind and the water hitting them, shaping them, making them what they are. Things take time, you know? ~ Diane Lane
The key to nature’s therapy is feeling like a tiny part of it, not a master over it. There’s amazing pride in seeing a bee land on a flower you planted – but that’s not your act of creation, it’s your act of joining in. ~ Victoria Coren Mitchell
If we could establish a deep abiding relationship with nature, we would never kill an animal for our appetite; we would never harm, vivisect, a monkey, a dog, a guinea pig for our benefit. We would find other ways to heal our wounds, heal our bodies. ~ Jiddu Krishnamurti
I understood at a very early age that in nature, I felt everything I should feel in church but never did. Walking in the woods, I felt in touch with the universe and with the spirit of the universe. ~ Alice Walker
In the depth of winter I finally learned that there was in me an invincible summer. ~ Albert Camus
Nature is our eldest mother; she will do no harm. ~ Emily Dickinson
The fire in the sky the moments before darkness arrives with all her fury, this pallet of exploding colors it’s a message of hope. It says I have lived another day and so have you.
evalunes 