Waar is de nuance, de verfijning in de chaos, het voorbij-denken?

De verstarring die de wereld in haar greep lijkt te houden

De impasses en de tegenwerking op thema’s van leven en dood

Omdat zwart-wit de norm lijkt te zijn

Wees niet te ingewikkeld, leg het simpel uit, de grote bek zal het je vertellen

Je hoeft verder niet meer na te denken

Laat staan andere geluiden te ontvangen

Makkelijk hè?

God, wie verlangt er niet naar een onbezonnen zomer?

Geluid uit, de zon op je huid, op een strandstoel, langs het zwembad of in de achtertuin

De tijd laten stilstaan, de harde wereld doen verzachten, zorgeloos, met wijn en gelach

Maar bommen houden niet op met vallen

Slachthuizen zijn niet minder druk

Honger is niet van gisteren

Toch zullen gezichten verzachten, 

harde lijnen verdoezelen, 

hete discussies worden bedolven

Al is het maar voor even 

Voet van het gaspedaal

Herstel is pas mogelijk bij erkenning van ziekte

Onze wereld is ziek

Ze staat stijf van de spanning, op plaatsen rot ze volledig weg

Ze raakt oververhit, slaat om zich heen, hele bossen verdwijnen

Zolang iemand nog denkt dat dat normaal is, komt van genezing niets terecht

De koorts die haar kwelt, kwelt ons allen

We zullen het pas echt weten als het ons treft

De vluchteling, omdat we tegen beter weten in

De voet op het gaspedaal hielden

Dieper, verder, harder, op een dodenrit

Maar eerst zomer, die hete, koortsachtige zomer

Ik zeg het je, ze is aangebroken.

~

Con Amor,

Eva