De zomerzonnewende is weer voorbij. De natuur heeft het begin van de zomer aangekondigd: dagen zijn warmer, er zijn weer muggen, gekko’s zijn uit hun winterslaap ontwaakt, de vijgen en tomaten zijn bijna rijp en krekels luisteren de nacht op. Elf dagen geleden mochten we nieuw leven verwelkomen op onze fincita: elf kuikentjes braken uit de eieren nadat de kip die zomaar bij ons kwam aanlopen drie weken geduldig op een beschutte plek op ze heeft zitten broeden. Bijna elke dag kwam ze van haar eieren af om wat te drinken en te eten. Dat ging gepaard met kabaal, want we moesten het wel weten van haar. Nu dus elf kleintjes, of eigenlijk tien.. 

Vorige week hoorde ik gefladder in de tuin en moeder-kip ging vreselijk tekeer. Ik vloog uit mijn stoel en zag nog niet de vleugels van de vogel pijlsnel verdwijnen in de verte. Het ging zo snel dat het een droom leek. Maar het was toch echt waar. Een kleintje ontbrak na het drama. Moeder was even stil, maar ging al snel weer door met de andere tien. Want wat is ze druk in de weer elke dag. Van zonsopgang tot ’s avonds een uur of 20.30 wanneer ze weer terug naar haar slaapplek wandelt met in haar kielzog de kleintjes. We hebben uren gespendeerd met alleen maar observeren hoe het allemaal gaat in kippenland. En het is verdomd slim allemaal. En zo lief! Moeder zoekt allerlei beestjes door te scharrelen en maakt geluiden als ze wat vindt. Als de vangst te groot is voor die piepkleine snaveltjes, maakt ze het kleiner met haar snavel en geeft ze het aan haar kindjes. 

Hun eerste dag:

View this post on Instagram

A post shared by Eva (@evalunes)

Kippen-TV

Zoals veel hennen dat zijn, is ook zij een felle. Dat zie je aan haar gescharrel: driftig wroeten haar poten heen en weer en zo af en toe krijgt een kuikentje ervan langs door een opslingerend steentje of tak. Regelmatig rust ze met de kleintjes onder haar vleugels, ja ze passen nog allemaal eronder, wel met een snavel of kopje dat er onderuit piept. En zo gaat het elke dag. De laatste dagen circuleren er wat valken en kiekendieven rond (dat weet ik door onze Vogel App Merlin, die alle vogels detecteert in de buurt, echt handig en heel leuk om te zien wie er allemaal onze tuin bezoeken).

Roodborsttapuit in de tuin

Dus gevaar ligt op de loer. Wat moederkip dan doet is weer een (ander soort) geluid maken, prrr prrrrr, zoiets, waarna alle kleintjes direct ophouden met piepen en pijlsnel wegschieten in de nabije bosjes. Als ze al beschut zijn, dan staan ze als versteend stil en houden zich muisstil. Moeder is super alert.

Na een week zagen we dat de kuikentjes nu ook zelf kunnen scharrelen. Na 1 week! In het kippenrijk gaat alles wat sneller dan bij de mensen, dat is wel duidelijk. Om die piepkleine pootjes te zien wroeten in de aarde op zoek naar beestjes en ander eetbaars is echt te grappig om te zien. Ook wanneer ze zichzelf kriebelen en die piepkleine vleugeltjes omhoog fladderen. De laatste week dus veel tijd besteed aan die beestjes: kippen-tv. 

Gods wonder

Echt, ik weet zeker als je je helemaal gejaagd en gestresst voelt, je plotsklaps genezen bent van dat nare gevoel wanneer je al dat liefs en moois bij elkaar ziet. Het is toch verdomme een wonder die natuur. Onze buurman kwam laatst langs en het is precies het eerste wat hij zei toen hij dat grut zag. Eigenlijk sinds we dit rurale leventje zo leiden, zijn dat steeds de woorden die in mijn hoofd blijven hangen: het is allemaal een Gods wonder. We zijn ons bewust van regen (goed voor de aarde!), van droogte (alles water geven en zorgen voor humus!), van zon (energie om te koken/wassen en tomaten die voller van smaak worden!), geen zon (geen energie, dus water koken om koffie te zetten op gas met de gasfles!) van nieuw leven (bomen die weer fruit geven, bloemen, planten die groeien tot groenten, nieuwe dieren!) en van de seizoenen.

Gedoe op X

Maar er was meer dan chicken-tv afgelopen week. Er ontstond gedoe op X (Twitter) naar aanleiding van een artikel dat ik gedeeld en geschreven had op Reporters Online. Het was een open brief gericht aan Esther Ouwehand, partijleider van de door mij geliefde Partij voor de Dieren, waarvan ik samen met Dorus ook lid van ben. Ik ben een trouwe volger van hen op social media. Ook volg ik regelmatig het stemgedrag van de partij. Aan de hand daarvan zie ik al een tijdje een koerswijziging. Al met al zorgde dat ervoor dat ik wat er al langer bij me leeft het papier heb toevertrouwd.

Ik overdrijf niet als ik zeg dat jij, beste @estherouwehand na het vertrek van @mariannethieme mijn rots in de politieke branding was, mijn hoop en vertrouwen. Maar je lijkt met @PartijvdDieren een andere koers te varen. Daarom deze open brief. https://t.co/s1R7PKLDt6

— Eva Hillechien De Vor (@evalunes) June 21, 2024

Zaterdagochtend deelde ik het op X. Maar met zo’n 230 volgers heb ik doorgaans een sneu bereik. Dat veranderde toen Ewald Engelen, de man van partijoprichter Marianne Thieme en bekend journalist o.a. voor De Groene Amsterdammer, mijn open brief deelde. De opmerkingen stroomden binnen, het werd veel gedeeld. Het bleek dat velen zich herkennen in wat ik heb geschreven, ook leden of inmiddels oud-leden van de partij. Maar natuurlijk begon ook het gezeik. Engelen kreeg ervan langs, het zou een wraakactie van hem zijn, een trap na. De man is namelijk een paar jaar geleden uit de partij gezet (hij was lijstduwer) vanwege een foute opmerking op X over Oekraïne. Onder meer Joke Hermsen, bekend schrijver, sprak hem aan op de ‘onheuse aanval op Esther Ouwehand’.

Ook ik kreeg ervan langs: ik ben een onmens, een schrijver van huilstukken, een Israel minded terf, een moslimhater, extreemrechts, een DENK-hater. Het was vuil en smerig wat ik geschreven had, het was onzin, belachelijk, een aanval op Ouwehand. Maar al met al  veel bijval, eigenlijk het meeste. Ook van dierenvrienden, die met ‘bloedend hart’ hetzelfde observeren. En al die bijval, hoe fijn ook (he, ik ben niet gek), maakte me ook triest. Het is anders geworden. Dieren (in Nederland) krijgen minder aandacht van de partij door allerlei andere thema’s waarmee zij zich nu bezighouden. Ze doen erg hun best de one-issue partij, wat ze altijd verweten werden te zijn, te ontstijgen. De een vindt dat juist goed, maar ik ben er niet verheugd door.

Tekeer gaan

Helaas zagen heel wat mensen de open brief ook als een aanleiding tekeer te gaan tegen de partijleider. Jammer genoeg kun je dergelijke foute reacties niet voorkomen op dit platform. Vrijheid van meningsuiting wordt al gauw onbeschoft. Het ging zo het hele weekend door tot het gisterochtend (gelukkig) rustiger werd. Ik was blij eerlijk gezegd. Het was goed zo. Ouwehand en de partij hebben het vast gezien. Een journalist van een grote krant had het ook gelezen en nam contact op. Ik had al eens eerder contact met hem over een stuk van zijn hand over de partij. Anyway, hier kun je mijn open brief lezen, mocht je geïnteresseerd zijn. 

Onbetrouwbaar

Laatst zag ik een hoorzitting over UNRWA waarbij kamerlid Ines Kostić van de partij aanwezig was. Haar opstelling stelde me ontzettend teleur. Ze wilde niet luisteren naar de man van UN Watch, de mensenrechtenadvocaat Hillel Neuer, die valide argumenten en bewijzen aandroeg voor de corruptheid van UNRWA, de hulporganisatie voor Palestijnse vluchtelingen van de Verenigde Naties. Volgens Kostić was alles desinformatie en weigerde ze vragen te stellen. Deze vooringenomenheid vind ik bedroevend om te zien. Ze zat daar voor nop. Kostbare tijd. Belangrijker nog, het betekent naar mijn mening dat we zulke politici niet kunnen vertrouwen. 

Ik weet momenteel niet wat erger is: politici die bepaalde taal bezigen die gelinkt wordt aan een duister verleden of politici die vanuit een bepaalde morele verhevenheid vooringenomen zijn, zich daardoor doof en blind houden en op basis daarvan beslissingen nemen.

Genoeg politics weer nu..Ik ga gauw terug naar mijn chicken-tv. Dat is tenminste leuk. 

Con Amor,

Eva