Voor mij was er altijd maar één politieke partij en dat was de Partij voor de Dieren.

Helden veranderen. Mensen en organisaties die ik hoog had zitten, zijn van hun voetstuk afgelazerd. Maskers vielen en vallen af. Vertrouwen verdwenen. Vanochtend heb ik mijn lidmaatschap van de Partij voor de Dieren opgezegd. Met pijn in mijn hart. Misschien herken je wat ik schrijf of zie je het net als de Partij voor de Dieren toch echt helemaal anders. Voor de geïnteresseerden deel ik mijn toelichtende brief in deze blogpost. De volgende post weer wat vrolijkers.

Geacht partijbestuur van de Partij voor de Dieren,

Met pijn in mijn hart heb ik vanmorgen mijn lidmaatschap en dat van mijn partner opgezegd. Na jarenlang de partij gevolgd te hebben, waarvan de laatste jaren vanuit het buitenland, merk ik dat er sinds vorig jaar november een andere wind waait binnen de partij, althans dat is wat ik zie van de drie kamerleden met partijleider Esther Ouwehand voorop. 

Andere thema’s hebben sterk de overhand gekregen en dan met name de oorlog in Israël en Gaza, waar alle drie de kamerleden een duidelijke mening over laten zien. Ook andere thema’s, zoals gender en lhbtq-rechten lijken soms belangrijker dan waar de partij destijds voor is opgericht. Het is duidelijk dat de partij met deze drie kamerleden, Esther Ouwehand, Ines Kostić en Christine Teunissen meer wil zijn dan een one-issue partij en dat is bewonderenswaardig, maar als dat betekent dat de omarmde idealen de dieren naar de achtergrond duwen – je capaciteit met drie zetels is nu eenmaal beperkt – ben ik daar niet gelukkig mee. 

Wat mij vooral steekt zijn de vrijages met de partij DENK en dan in het bijzonder met partijleider Stephan van Baarle. De moties van DENK die betrekking hebben op Gaza en Israël worden volop gesteund door de Partij voor de Dieren en die moties liegen er niet om. Van Van Baarle en de partij DENK is bekend dat zij het bestaansrecht van de staat Israël niet erkennen (de hele staat is volgens hen immers Palestina en draagt de Palestijnse vlag). De schadelijke vooringenomenheid van deze partij als het over de Israëlische staat gaat, is inmiddels ook bij de drie kamerleden zichtbaar. Met als hoogtepunt de laatste motie van 26 september jl. van Van Baarle, mede ondertekend door Teunissen en Dobbe (SP), waarin de regering verzocht wordt om een algeheel wapenembargo tegen de staat Israël in te stellen (het zou gaan om offensief en defensief oorlogsmateriaal). Een staat die kort geleden nog met een paar honderd ballistische raketten bestookt is door de Islamitische staat Iran. 

De motie is niet alleen absurd, want hoe onderscheid te maken tussen offensief en defensief, maar getuigt van een totaal eenzijdig en redeloos beeld van wat er momenteel gaande is in het Midden-Oosten, duizenden kilometers van ons vandaan, ver weg van onze veilige Nederlandse huizen. De oorlog die de Islamitische Staat Iran en haar proxies nu bijna een jaar geleden is begonnen tegen de staat Israël wordt door de drie kamerleden genegeerd. Met oogkleppen op worden er moties ondertekend en ondersteund. Het is tegenwoordig bon ton om tegen de ‘oorlogsschurk’ premier Netanyahu (zoals kamerlid Teunissen hem onlangs noemde op Twitter/X) en de Israëlische staat te zijn en je afkeer te uiten. Dat deze oorlog veel emoties losmaakt door de tientallen duizenden verwoeste levens in Gaza is totaal begrijpelijk (dat doet het bij mij ook), maar over een grote actor in dit onvoorstelbare leed wordt voortdurend gezwegen.

De motie van 26 september jl. kreeg verder van geen enkele andere partij steun, desondanks is wat mij betreft de toon volledig gezet en is duidelijk waar de Partij voor de Dieren staat als het op dit onderwerp aankomt. De beschuldiging van anti-semitisme wordt wat mij betreft te pas en te onpas gemaakt, zoals de watermeloenen-actie bij de opening van de APB die door sommigen als ‘anti-semitisch’ en tevens door VVD-partijleider Dilan Yeşilgöz als ‘steun aan Hamas’ werd gezien. Dat was het beide niet. Maar ik kan nu niet anders concluderen dan dat deze motie van 26 september jl. doordrenkt is van anti-semitisme. Het betekent immers het voorstaan aan het meehelpen aan de vernietiging van de joodse staat en haar inwoners. En dat is ronduit kwaadaardig.

Afgelopen juni vond een hoorzitting plaats, waarbij Hillel Neuer, internationaal advocaat en directeur van mensenrechtenorganisatie UN Watch, was uitgenodigd om te spreken over UNRWA, de VN-hulpverleningsorganisatie voor Palestijnse vluchtelingen. De opstelling van kamerlid Kostić, die daarbij evenals DENK-partijleider Van Baarle aanwezig was, deed me bijna van mijn stoel vallen. De partijdigheid en vijandigheid waren zo duidelijk dat zij niet eens vragen wilde stellen aan de mensenrechtenadvocaat, omdat zij aangaf dat haar vragen door Neuer zouden worden beantwoord met ‘desinformatie’. Dit, terwijl er duidelijke bewijzen op tafel lagen over de corruptheid van het UNRWA, waar Nederland miljoenen in heeft gestopt. Dat is belastinggeld van Nederlandse burgers. Ik was enorm teleurgesteld over dit optreden. Sterker nog, dergelijke optredens betekenen een afbraak in het vertrouwen in de partij, maar ook in politici in het algemeen. Het schaadt de politiek.

Eerder schreef ik een open brief aan – mijn heldin – Esther Ouwehand over de door mij waargenomen koerswijziging van de partij. Ten tijde van het schrijven, had ik mij voorgenomen om de partij altijd te blijven steunen. Voor de dieren. Maar voor de mensen was ik daar niet zo zeker meer van. Inmiddels ben ik tot een punt gekomen dat ik niet langer lid kan blijven en mijn stem kan geven aan de partij. Met als dieptepunt dus de bovengenoemde motie, waardoor mijn vertrouwen in de kamerleden verder is afgenomen. 

Ik zie nu meer redenen om Wakker Dier te steunen dan de Partij voor de Dieren. Daar zet oud-kamerlid Leonie Vestering, een sterke en bovendien integere politica die bijna een einde aan de Nederlandse bio-industrie voor elkaar had gekregen, de strijd voor dierenrechten verder voort. Haar stem bij de partij wordt enorm gemist! 

Nooit en te nimmer had ik verwacht deze brief te schrijven. Helden veranderen.

Geef s.v.p. de dieren in de Nederlandse bio-industrie, in de slachthuizen en in de dierproeven-industrie – dierproeven waar oud-kamerlid Frank Wassenberg veel aandacht voor had – weer de volle focus die zij zo ontzettend verdienen.

Ik wens de kamer, fractie en bestuur van de Partij voor de Dieren veel wijsheid toe.

Met vriendelijke groet,

bla bla bla

~

Tja, dat is het dan.

The end of an era.