Ik wilde hier wat over schrijven en greep die dag terug naar wat ik hier vorig jaar over schreef. 

De feiten zijn nog altijd aan de orde van de dag, en daarom besloot ik het nog eens te posten, ingekort, met nieuwe informatie. Totdat ineens een kop verse, zwarte koffie over mijn schrijftafeltje viel, waar ik nu net aan het typen was op mijn MacBook. Oei, dat is geen beste combinatie. Vervolgens ben ik de rest van de week hiermee bezig geweest en heb ik heel wat kilometers gefietst naar de Bad Apple reparateur om de laptop weer aan de praat te krijgen. Pffffffff. Gisteren scheen alles weer tip-top – en hopelijk blijft dat zo!

Anyway, Internationale Vrouwendag dus, wat mij betreft elke dag, want het is nodig.

Haar lichaam is onderwerp van kritiek, maar ook haar werk en haar meningen.

Imperfecties

Het vrouwenlichaam wordt aanbeden, bevochten en verguisd en is nog al eens onderwerp van discussie, in het bijzonder de imperfecties ervan. Te dik, te dun, te oud, te jong, te lang, te kort, te hoekig, te rond, te veel van dit, te weinig van dat.

Niet alleen mannen, ook vrouwen steken hun mening niet onder stoelen en banken als het om het becommentariëren van het lichaam van een (andere) vrouw gaat. En de vrouwen-magazines doen genadeloos mee aan het benadrukken van vrouwelijke schoonheidsidealen. 

Zo zat ik in een Nederlands magazine (een oude Linda) naar een foto van een vulva in close-up te kijken. Het zou allemaal te slapjes naar beneden hangen na drie geboortes en moest nodig strakker, dus het mes ging erin. Ik gruwel al bij de gedachte. Oké, daar zit ik op te wachten als lezer. Een borstvergroting is er maar heel gewoontjes bij.

Opgespoten billen

Of de siliconen die in billen worden gespoten voor een uitstekend achterwerk, zoals dat van Kim Kardashian. Vrouwen doen het. Ook opgespoten lippen voor een volle mond zijn “hot”, maar ook de met botox volgespoten lijntjes en rimpels om weer die super gladde huid van een twintiger te krijgen. Wat doen we onszelf aan.

In boerka’s gehuld

Ernstig wordt het als de vrouwelijke rondingen in boerka’s moeten worden gehuld ter bescherming van wellustige mannen. Dan is de huid van haar gezicht ook nog al eens “te veel” en alleen haar ogen mogen zichtbaar.

Ook ernstig: vrouwen die “te veel” huid laten zien, te schaars gekleed gaan en “die beter hadden moeten weten en seksueel geweld hebben uitgelokt”. Sterker nog, de kritiek, de commentaren, verwijten en het wegwerken van haar onwenselijkheden gaan niet alleen maar om de buitenkant.

Misdaad

Nee, de kritiek en bemoeienis richt zich ook op de binnenkant van het vrouwenlichaam. De baarmoeder, het vrouwelijk orgaan dat leven voortbrengt, wordt bevochten en bekritiseerd. Wetten bepalen dat de vrouw een misdaad begaat als zij kiest voor wat er in haar buik gebeurt: het afbreken van een ongewenste zwangerschap. Zij mag daarover niet vrij beslissen en belandt, samen met haar arts, achter slot en grendel, mocht ze dat wel doen. Bijvoorbeeld in Marokko en eerder ook in Argentinië dat tot begin dit jaar nog een restrictieve abortus wet kende. 

Er zijn nog steeds landen waar abortus, in het geval van zwangerschap als gevolg van verkrachting (wel 73 landen!) of incest, verboden is en ook niet onder bepaalde restricties – de gezondheid van vrouw en foetus – is toegestaan. Abortus is bij wet volledig verboden in Dominicaanse Republiek, El Salvador, Nicaragua, Honduras.

De anti-abortus geluiden van de laatste jaren zijn heviger, in de VS, maar ook in Nederland. “Baas in eigen buik”, de zeggenschap over wat er met haar eigen lichaam gebeurt, is niet aan de orde volgens pro life Nederland, Christelijke partijen en organisaties (bijv. Schreeuw om Leven). Zelfs niet als de vrouw zwanger raakt na een verkrachting.

De beslissingsbekwaamheid van de vrouw om over haar eigen leven te beschikken, wordt zwaar in twijfel getrokken, en stilletjes aan hebben christelijke partijen, zoals SGP, en anti-abortus organisaties inmiddels heel wat succesjes behaald. Welke? Dat lees je in dit verrassende onderzoek van De Groene Amsterdammer.

Zelfs met de hulp van het progressieve D66, die met een initiatiefwet in 2019 ervoor heeft gezorgd dat de naam van een ongeboren kind voortaan kan worden ingeschreven in het bevolkingsregister. En dat blijkt nu ook te gelden voor geaborteerde foetussen – oeps, dat was natuurlijk niet de bedoeling. 

Door deze nieuwe Nederlandse wet wordt nu aan de stoelpoten gezaagd van de non-juridische status van de foetus, en daarmee het Nederlandse recht op abortus. 

Geen of te weinig kinderen

Een andere klacht is, dat er “te weinig” in haar buik gebeurt, omdat de moderne vrouw geen of niet genoeg kinderen krijgt en daarmee hele samenlevingen ten val zou brengen. In ons moderne Nederland zijn er niet alleen politici, die menen dat vrouwen moeten baren en verder hun mond maar moeten houden. 

Forum voor Democratie-leider, Thierry Baudet, vreest voor de teloorgang van Europa als West-Europese vrouwen zo weinig kinderen blijven baren, en teveel ambities hebben in het maatschappelijk leven. De baarmoeder als onderwerp van politieke bemoeienis om macht te krijgen over wat ze met haar eigen lichaam doet. 

Vrouwenhaat

Ook moet ze vooral geen mening hebben, want dan wordt ze beloond met agressieve en haatdragende boodschappen aan haar adres. Twitter blijkt daarvoor een uitstekend platform te zijn.

Tien procent van alle tweets gericht aan vrouwelijke politici bevat haat of agressie, blijkt uit onderzoek samen met de Utrecht Data School. Vrouwen die de politieke arena betreden kunnen rekenen op online recensies over hun stem, lichaam, religie of huidskleur. The Guardian, The New York Times, Amnesty International en andere internationale onderzoekers berichtten de afgelopen jaren keer op keer: politici krijgen veel online haat, maar vrouwen disproportioneel meer en opvallend vaker persoonlijker, zo schrijft De Groene Amsterdammer. 

Ik weet het, je hoeft het internet maar op te gaan en op allerlei fora en opinie websites komen de smakeloze commentaren je al gauw tegemoet, maar toch vind ik de misogynie in mijn geboorteland heftig om te lezen. 

Verder is het waar, met een strakke jurk ben je als politica niet serieus te nemen, een mantelpak is weer te streng. Klinkt je stem zacht, dan ben je te lief, maar een schelle of hoge stem die ook nog eens overslaat, is hysterisch. Kritiek op mijn stem, is mij bekend. Die van mij moest lager, mocht ik verdere carrière willen maken. Toen mij dat jaren geleden door een hoofd juridische zaken van een bank als ongevraagd “advies” werd gegeven, zei ik hierop niets. 

Pas later, toen ik al bij de bank weg was, realiseerde ik me wat er eigenlijk gezegd werd en dacht ik, fuck you man. 

Vrouwenrechten? De gelijkheid tussen mannen en vrouwen? Er is nog aardig wat werk aan de winkel. 

Con Amor,

Eva