I wrote this blogpost on Dutch Liberation Day 5 years ago. Times have changed during these years, and so am I. And probably you too.

Freedom is fragile and under pressure. And of course there’s a new war on the European continent since last year. Sadly, I have seen more intolerance since I wrote this. Polarisation. Social media are full with it. Culture wars are being fought over between left and right. Yet, we are free people, aren’t we?

I’d like to share a poem I wrote a while ago. It expresses how I feel today.

It’s called Seeping Poison.

Sorry, only Dutchies can read it (as in Dutch I can express my feelings best).

Sijpelend Gif

Het neerkijken op de ander,
op hem, de voorbijganger, met een keppeltje op zijn hoofd
(mei 2023: of wat anders afwijkends)
De minachtende woorden die jaren later niet alleen nagalmen,
maar stevig hun weg boren door straten en mensenharten.

Het daaropvolgend maar zwijgen
We willen toch niet als racist, islamofoob of aanhanger van de Israëlische politiek bekend zijn? Trouwens, anti-semiet al evenmin
Of het “antisemitisme” maar gijzelen
Want wie kritiek heeft op het heilige land maakt hem of haar toch tot regelrechte verrader?

Spreken we ons uit, staan we op en verzetten we ons
als deze man zijn koffer pakt en moet vluchten voor zijn bestaan?
Of als zijn joodse moeder, die de hel op aarde overleefde, met vlammen en messteken in haar oude lijf alsnog de dood wordt ingejaagd?

Sluiten we liever onze ogen,
omdat we niet aan ‘de verkeerde kant’ willen belanden?
Kijken we aangenaam door de glazen van die warme, roze bril,
waarbij we vinden dat we alle verschillen tussen mensen moeten omarmen?

Of bevrijden we ons van onze ‘gevoeligheden’,
de politiek gewenste opvattingen,
de lafheid, de onverschilligheid
en laten we ons mens-zijn spreken met een koffer vol verhalen
die ons hart voor altijd hebben geraakt?

En verzetten we ons met hand en tand
tegen het sijpelende gif, de minachting, de dodelijke teneur?

Ons blijvend laten afleiden door discussies,
die het sijpelende gif langzaam maar zeker verder doet verspreiden
Sijpelend langs de kieren, in de gaten en door de ruimten
We vergeten, het is dodelijk.